Kurgalsky natuurgebied

Samen met Strelka KB kreeg Karres en Brands de opdracht om een landschapsstrategie en architectonisch ontwerp te ontwikkelen voor een van de mooiste natuurreservaten van Rusland. Het doel van het project is om bezoekers een unieke ervaring te bieden en tegelijkertijd de plaatselijke ecologie te behouden en te verbeteren.

Omdat wij de schoonheid en de ecologische kwetsbaarheid van het gebied erkennen, hebben we als uitgangspunt het concept ‘bijna aanraken’ genomen: Een situatie waarin natuur en menselijk ingrijpen naar elkaar reiken maar elkaar toch niet volledig kruisen. Dit spanningsveld houdt het menselijk ingrijpen als een vreemdeling op afstand van de context, maar belicht tegelijkertijd zowel de natuur als de architectuur.

Herkenbare objecten, zwevend op subtiele steunpilaren, met een minimale voetafdruk bieden beschutting of een unieke ervaring van de natuur. Ze raken de plek niet aan, maar vormen het perfecte verlengstuk van de natuur zodat ze beleefd kan worden. Zij vergroten de beleving van de natuur en versterken de relatie tussen mens en natuur. Ze omkaderen het omringende landschap en bieden nieuwe perspectieven op het unieke karakter van het gebied. Het geheel van objecten omvat een zorgvuldig gechoreografeerde reeks paden die de bezoeker door het natuurgebied leiden, alsmede een verzameling van architectonische ingrepen die beschutting en een unieke ervaring van de natuur bieden. Beide ingrepen maken gebruik van duurzame, modulaire en volledig verwijderbare materialen en structuren.

Het geheel van hutten en torens zal beschutting en ruimte bieden voor observatie en beleving van de natuur. Elke typologie is ontworpen met een duidelijke en herkenbare geometrie om de bewegwijzering en de oriëntatie in het uitgestrekte landschap te vergemakkelijken.

Observatietorens maken een optimale observatie van dieren en omringende vegetatie mogelijk en spelen in op de habitat van hun standplaats. Zo ligt de nadruk in een bos op het ervaren van de verticaliteit en de verschillende lagen van het bos op verschillende hoogten. In open weiden en wetlands daarentegen ligt de nadruk op de horizon en de horizontale ervaring van het landschap.

De structuur is een vrijstaand object in de natuur met een onderscheidend karakter om de relatie tussen mens en natuur te bewaren. De hoogte kan worden aangepast aan de habitat waarin hij is geplaatst, zodat bezoekers verschillende diersoorten kunnen observeren dankzij de verschillende observatiehoogten.

De observatietoren is verdeeld in twee hoofdstructuren: een constructie met stalen steunpilaren en een houten constructie. De stalen structuur houdt afstand van de grond. Het bestaat uit een stel dunne steunpilaren met daartussen diagonale balken om de stabiliteit te vergroten. De trap met twee niveaus rust elegant op de bosbodem en draait een kwartslag voordat de uitkijktoren bereikt wordt. Verticale gevelelementen bedekken de hoofdstructuur van het geheel waarbij transparantie en ondoorzichtigheid elkaar afwisselen. Hierdoor lijkt het geheel vanuit bepaalde hoeken monolithisch, terwijl het vanuit andere hoeken opengaat en een lichte en transparante structuur onthult.

Afhankelijk van de soort observatiepost, openen de gevellamellen zich op verschillende manieren voor een gekaderd uitzicht. Ze omlijsten het uitzicht en zorgen voor een panoramische 360 graden ervaring van het landschap, ze leggen de nadruk op een uitzicht vanuit kleinere openingen terwijl de observatiepost aan het oog van kwetsbare diersoorten onttrokken wordt en voor minimale verstoringen zorgt, of ze zorgen eenvoudigweg voor een spectaculair uitzicht op het landschap.

Duiktorens zijn een bijzonder element binnen het geheel van objecten die de bezoekers in staat stellen de natuur op een heel andere manier te beleven dan observatietorens. Ze zijn geplaatst in het midden van een meer of open water en moedigen de bezoekers aan zich moeite te doen om een nieuw perspectief op het omringende landschap te krijgen.

Er zijn twee typen duiktorens te onderscheiden die worden gekenmerkt door de habitat waarin ze zijn geplaatst: duiktorens in een meeromgeving en duiktorens in een zeeomgeving. Afhankelijk van de habitat, verschilt de architectonische uitstraling van de structuur op het meer en in de zee. Het meer is omringd door verschillende soorten habitats en het rustige oppervlak vormt een aanvulling op het omringende landschap. Duiktorens die in dit soort omgeving worden geplaatst mogen het uitzicht dus niet verstoren. Het zeewater wordt gekenmerkt door zijn grote openheid, zodat duiktorens die in dit soort omgeving worden geplaatst niet van de horizon mogen verdwijnen en zichtbaar moeten zijn als een bijzonder element dat uit het water oprijst.

De gastenverblijven zijn geïnspireerd op afgelegen dorpjes in afgelegen bossen. Ze zijn ontworpen om op afgelegen kampeerplekken in de ruige natuur een gevoel van thuis en beschutting op te roepen. Ze zijn gebouwd om herkenbare bakens van beschutting te zijn in het uitgestrekte natuurgebied en combineren de karakteristieke dakvorm met de suggestie van een schoorsteen en worden zo moderne interpretaties van een klassieke typologie.

De individuele eenheden zijn modulaire constructies gebouwd van hout en bedoeld om één ('S'-huis) tot twee ('M'-huis) personen of een kleine groep (‘L’-huis) te ontvangen. De huizen zijn in verschillende habitats geplaatst en zijn ontworpen om de natuurlijke kenmerken van de omgeving en van de lucht te versterken door het dak te overdrijven en een dakraam aan te brengen.