Asbestemmingsgebied

Begraven, cremeren en gedenken zijn de primaire functies van De Nieuwe Ooster, de grootste begraafplaats van Amsterdam. Met een omvang van 33 ha en 28.000 graven is De Nieuwe Ooster bovendien in aantallen graven de grootste begraafplaats van Nederland. De begraafplaats is grofweg in drie fases aangelegd: in 1889, 1915 en 1928. De eerste en tweede fase zijn ontworpen door Leonard Springer, de derde door de dienst publieke werken van de gemeente Amsterdam. Sinds 2003 is De Nieuwe Ooster een rijksmonument. Naast het structuurplan dat Karres en Brands in 2005 heeft opgesteld voor begraafplaats De Nieuwe Ooster, heeft het team ook het ontwerp gemaakt voor het asbestemmingsgebied, gelegen in de derde uitbreidingsfase van De Nieuwe Ooster. De ontwerpen van de eerste twee fasen, hebben een duidelijke ruimtelijke kwaliteit. Het ontwerp van de derde fase is van beduidend minder goede kwaliteit. Bovendien hebben aanpassingen en uitbreidingen dit gedeelte structuurloos en identiteitsloos gemaakt. 

Voor deze derde fase is een compleet nieuwe identiteit ontworpen, waarbij een forse maar simpele ingreep noodzakelijk was. In plaats van de drie zones ruimtelijk aan elkaar te koppelen krijgt elk gebied zijn eigen karakter. Door de contrasten te vergroten ontstaat een heldere driedeling van de begraafplaats waarbij de kwaliteiten van elk afzonderlijk gebied beter tot zijn recht komen. De basis van het ontwerp is een zone met parallelle stroken van verschillende breedtes. Elke strook heeft zijn eigen inrichtingsprincipe. Binnen deze eenduidige structuur worden er keuzemogelijkheden gecreëerd voor de wensen van elk individu. Hagen verdelen de ruimte in kleinschalige kamers. De bestaande grafvelden en het strooiveld worden als kamers met groene randen in de zone opgenomen. In het hele gebied staan meerstammige berken, als gemeenschappelijke noemer. De lange vijver en de urnenmuur zijn de ruimtelijke accenten in de zone en bieden een bijzondere vorm van asbestemming.